over the city at night

above the edges of the buildings, the noise of the walls and streets

we felt invincible

close to the knife

μιράζ

7μ.μ.

η πόλη ανοίγεται μπροστά της με χρώματα μουντά και υψηλή ανάλυση.

είναι η ώρα που δεν υπάρχει καμιά σκιά

όλα μοιάζουν άυλα, χωρίς βάρος, παρελθόν και μέλλον 

το γκρίζο εκτείνεται βουβό και μακρινό, επίπεδο και ανίκανο πια να την αγγίξει

κι όμως

το ακούει αν δώσει λίγο προσοχή

το ακούει να κοχλάζει ύπουλα, σχεδόν θελκτικά να την καλεί.

never again

μόνστερ

καλοκαιρινή βροχή

απόψε

η πόλη εκπέμπει ζέστη
φτηνή μελαγχολία,

υγρή σαν δέρμα η άσφαλτος

η ζωή όλη κινείται μαλακά σε απόσταση αναπνοής

στα πέντε εκατοστά από το έδαφος

μαζί της όλα, αρώματα βρομιά αναθυμιάσεις

και αυτή έβρεξε τα ακροδάχτυλα της

και με χάρη κολύμπησε κάπου λίγα μετρά πιο πάνω

μετά

χρώμα κίτρινο θαμπό, αρρωστημένο κίτρινο

πηχτή ατμόσφαιρα της βροχής που καθυστερεί να έρθει.

πριν

τρύπα

η μαύρη τρύπα περίμενε.

μικρή και ταυτόχρονα απέραντη

ασφυκτικά πηχτή

σπαρακτικά μόνη

cuts both ways

ferry sky

στιγμιότυπο

νοκτούρναλ

ένας ηχηρός βήχας, ένα αυτοκίνητο που τρέχει να προλάβει,

σιωπή στο ενδιάμεσο ή σχεδόν σιωπή

ο μαλακός ήχος του καλωδίου υψηλής τάσης

έχει αρχίσει να ξημερώνει

και ήταν πάντα εκεί

να πλέει σε μια ξαφνική χαρά

η νύχτα τελειώνει

τα φώτα έσβησαν

east.